Opnieuw geboren

Afgelopen week gebeurde er iets bijzonders voor mij. Ik ontving mijn Costaricaanse geboorteakte. Een gevoel alsof ik opnieuw werd geboren. En dat hier in het magische Tulum. Ik ben ontzettend dankbaar dat deze verbinding met mijn moederland opnieuw is bevestigd. Daar moesten al die muren voor worden afgebroken, ruimte worden gemaakt. Om een nieuw begin te kunnen maken. Het voelt alsof een deel van mij wakker is geworden. Alsof het altijd slapend is geweest, of inert. Ja, een deel van mij, van mijn indentiteit, is zo’n beetje 37 jaar (zo nu weet iedereen mijn leeftijd…) genegeerd - door onwetendheid van mij zelf - en krijgt nu ineens een plek.

Voor de gelegenheid heb ik mezelf ‘gedoopt’ in een cenote. Een cenote - afgeleid van het Maya woord Dz’onot’, wat ‘grot met water’ betekent - is een grot of gat onder de grond dat gevuld is met kristalhelder, fris zoet water. Er bevinden zich misschien wel meer dan 1,000 cenotes over de hele Yucatán Peninsula, lang niet allemaal zijn ze bekend maar verstopt in de jungle. De cenotes zijn via ondergrondse rivieren met elkaar verbonden waardoor ze het gehele gebied an water kunnen voorzien. Zo vormen ze de ‘aders’ van het land. De cenote is voor de Maya een heilige plek, wordt gezien als een poort naar de onderwereld ,’Xibalba’.

Tulum is een fijne plek en voelt als een thuis. Wij worden gevoed door de harmonie die hier te ervaren is en leren ook veel over hoe wij graag willen leven. We blijven hier dus nog eventjes.